Zastanawialiście się czemu tak dużo wspominamy przeszłość? Czemu wciąż do niej wracamy, do ludzi, którzy nas skrzywdzili, zapomnieli o nas? Tęsknimy. Tęsknimy za chwilami, które były warte więcej niż kawa z maka albo czekoladowy budyń w niedzielny wieczór. Tęsknimy za bólem, za łzami, za krzywdą. Tęsknimy, bo wtedy żyliśmy, z czasem zaczynamy tylko egzystować.
